Waarom veel mensen genaaid worden als ze uit de kleren gaan.

Ik deed mijn kleren uit. En zij ook. Waarom? Om te gaan zwemmen. Het was 7 januari. Het stormde, en het was koud zoals het alleen in januari koud kon zijn. En toch bleek het koude water niet de meeste weerstand te bieden.

Waar we werkelijk mee zaten waren onze spullen. Want wat als je bestolen wordt door wandelaars, die midden op een leeg strand een telefoon, sleutelbos en tasje zien liggen? Uiteindelijk renden we toch het water in. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een stelletje dat ons eigenaardig aanstaarde. Zouden zij onze spullen stelen? Ging er even door mij heen.

Binnen no time waren we weer het water uit. Niet eens omdat het water zo koud was. Maar vooral omdat we zeker wilden weten dat onze spullen niet gestolen werden. En als ik wist wat ik nu wist, dan had ik niet korter maar juist langer in het water gelegen.

Want vandaag kreeg ik een lesje neurowetenschap. En wat blijkt? Zelfs de grootste crimineel steelt je spullen niet wanneer je ‘m vraagt om op je spullen te letten.

Waarom? Omdat ons oerbrein graag zijn eigen afspraken nakomt. Dus:

– Spreek je uit dat je op iemand zijn spullen let? Dan is de kans groot dat je dit ook doet.
– Zet je in je agenda dat je vrijdag gaat sporten? Dan is de kans groot dat je vrijdag gaat sporten.
– En schrijf je op wat je vandaag gaat doen? Dan is de kans enorm toegenomen dat je die afspraak nakomt.

Daarom zei Brian Tracy: ‘Written goals are 42% more likely to be achieved.’

Dus wil je trouw blijven aan je woord? Zet ‘m dan eens op een vel papier.

Salud,
Eddy