Verander je uitspraak. Verdubbel je aanspraak.

Tijd voor een tijdreis. Voor even zit je weer in je moeders buik. Af en toe praat ze met pappa. Je begrijpt niets van wat ze zegt. Maar je hoort haar woorden, en je luistert naar haar accent. Je besluit haar te vertrouwen.

Ruim een jaar later. Je probeert een gesprek te volgen. Terwijl je bij de nieuwe oppas op de bank ligt. Die oppas die je niet kent krijgt visite van een Franse vriendin. Van dat geleuter van die oppas begreep je al niks. Maar van die vriendin die Frans spreekt al helemaal niet.

Dan, na flink wat geouwehoer krijg je van beide dames een rammelaar cadeau. In een nanoseconde grijp je naar de rammelaar die de oppas je aanreikt. Je vertrouwt haar, omdat ze dezelfde taal als mamma spreekt.

Weer een paar jaar later kijk je de leeuwenkoning. Simba vertrouw je meteen. Maar die scar daar heb je een gecompliceerde relatie mee. Maar waarom? Wat je opvalt is het bekakte Bloemendaalse accent wat Scar heeft. Heel anders dan Simba, dat meer lijkt op het gebrabbel van mamma.

En weer terug naar hier. Omdat ik je iets mee wil geven. De woorden die je kiest. Het accent wat je hebt, en de taal waarin je spreekt bepalen of je vertrouwd wordt of niet.

Wie zijn woorden veranderd, wordt zinvoller. Wie zijn toon veranderd, weet de toon te zetten. En wie zijn uitspraak veranderd, krijgt meer aanspraak.

Salud,
Eddy