Soms moet je je opblazen om niet leeg te lopen.

Ik kon het niet. Die enorme ballon opblazen. Als ik het probeerde deed het zelfs pijn. Wat een weerstand gaf dat roze stuk rubber dat op papier door het leven ging als feestelijk en vrij.

Maar een uur later kwam hij binnen. Met zijn puntmutsje op. Afgelopen nacht was zijn kortste nacht ooit. Hij wist dat hij jarig was. Hij wist dat hij kadootjes kreeg. En ik wist dat ik nog 1 poging moest wagen. Want hoe kon zijn kamer onversierd blijven op zijn vijfde verjaardag?

En toen ineens lukte het. Ik kreeg lucht in die ballon. Maar ook de tweede keer inblazen was zwaar. De derde keer inblazen bleek echter een stuk makkelijker te zijn. Laat staan de vierde keer. En de vijfde. Opeens wist ik dat ik het af zou maken. En tot onze vreugde bleek de ballon groter te worden dan de jarige zelf.

Als ondernemer blazen we nieuwe plannen ook altijd enorm op. Zo ver dat we er op leeg lopen. De aantrekking van oude gewoontes, en de overtuigingen op nieuwe routines benemen ons letterlijk de adem.

Maar wat als we inzien dat alleen de eerste twee keer inblazen zo moeilijk zijn? Wat als blijkt dat het daarna makkelijk is? En wat als niet alleen die ballon maar zelfs ons hele leven lichter wordt na dat inblazen?

Dus laten we wat vaker moeilijk doen om het leven makkelijker te maken. Laten we wat vaker ballonnen opblazen in plaats van onszelf. Al is het maar voor ons kleine neefje, die door die grote ballon extra jarig is.

Amen.

Salud,
Eddy