Als je bijna geen bereik hebt, bereik je het meeste.

Het liefste zou je je stoutste droom met de hele wereld delen.

Die blog die je wil beginnen.
Dat bedrijf dat je wil aanmelden.
Of dat boek wat je wil schrijven.

Maar voor even verandert die stoute droom in een nachtmerrie. Want net nu, aan de vooravond van dat toffe idee schrik je wakker.

Niemand zit op jou te wachten…

Je hebt geen doelgroep.
Geen draagvlak,
Geen impact.

Op je partner na dan. En je vrienden. Nou oké, en die drie kennissen waarbij je ergens voelt dat ze je nodig hebben.

Maar wat als juist die paar mensen jouw volledige bestaansrecht blijken te zijn?

In een wereld waarin we allemaal honderden of duizenden volgers hebben is een volger letterlijk en figuurlijk maar een nummertje. Vind hij het niks? Dan denk je whatever… je hebt nog zoveel andere volgers.

Maar hoe zou je het vinden als de enige persoon in jouw kamer jouw bijdrage niet kan ontvangen?

In een huiskamer waarin je er bent voor een handjevol mensen, groeit jouw bijdrage aan je medemens. Jullie hebben elkaar nodig.

Vanuit zo’n huiskamer schilderde van Gogh zijn mooiste werk voor zijn familie. Waarna hij de hele wereld veroverde.

En vanuit die huiskamer mag jij niet langer wachten, om te delen met die enkelen die echt niet op je kunnen wachten.

Dus geniet van dat een beetje volgers, in een wereld die viraal gaat. En geef geef alles, in een wereld die slechts om enkele mensen gaat.

Salud,
Eddy