Sommigen van ons Vluchten. Wanneer er gevaar dreigt. Of wanneer de situatie gevaarlijk lijkt.
Anderen onder ons Vechten. Wanneer er onheil op ons afkomt. Of wanneer we ons in het nauw gedreven voelen.
En dan kunnen we nog bevriezen. Wanneer we niet meer in staat zijn om onszelf op een andere manier te beschermen.
Net zoals de spinazie in ons vriesvak blijft ook ons opgedane trauma vaak nog eindeloos goed. Zo lang, dat we soms jaren later onze opgedane ervaringen moeten ontdooien om ruimte te maken in de koelkast die ons levensgeluk heet.
Helaas kiezen veel mensen voor dat Vriezen omdat Vluchten of Vechten geen optie blijkt.
Het invriezen van onze kernwaarden, om het conflict te vermijden tegen de mening van de meerderheid.
Het invriezen van onze behoeftes, omdat we zo bang zijn om niet erkend te worden door onze dierbaren.
Of het invriezen van onze levensmissie. Omdat we vrezen te falen wanneer we ons salaris of het alledaagse vaarwel zeggen.
Gelukkig bestaat er ook nog een vierde V, waarmee we ons veilig kunnen voelen in een onveilige wereld.
De V van Verbinden. Zoals een kind zich verbind met zijn ouders, waarmee hij zijn fysieke kwetsbaarheid veilig stelt door zich mentaal kwetsbaar op te stellen. Of zoals een bokser, die zijn vijand omhelst om niet geraakt te kunnen worden.
Ook wij mogen ons verbinden. Met onze soulmates, met onze roeping en met onze essentie.
Omdat Verbinding de beste Verdediging is op een Verdeelde planeet.
Salud,
Eddy
