Waarom je jezelf niet helpt met een zelfhulpboek.

Voor mij waren het de afgelopen jaren zelfhulpboeken. Het leek logisch. Leren over gezondheid, geluk en zelfrealisatie. En daar zit ook meteen een probleem. Je krijgt constant de bevestiging dat je er nog niet bent. Dat het nog niet goed genoeg is. En dat je jezelf na honderd boeken nog steeds niet kan doorgronden.

Met die overtuiging koos ik de afgelopen twee jaar vaker voor een roman. Boeken als De oude man en de zee, Jonathan Livingston Seagull en Siddharta. Romans die mij eraan herinneren hoe weinig ik kan controleren. Hoe complex, willekeurig en chaotisch het leven is. En dat er voor iedere waarheid een contra-waarheid bestaat. Zodat er orde binnen de wanorde blijft ontstaan.

Soms kan een zelfhulpboek een ontmoedigend ego verheerlijkend kreng zijn. Het vertelt ons individuele oplossingen te moeten geven voor maatschappelijke problemen. Want een betere wereld begint immers bij jou.

Soms kan ook een roman een gevoel van melancholie of nihilisme opleveren. Een gevoel dat het leven een hoopje willekeur is waarin je mag hopen op een hoopvol leven.

Dus welke mogen we kiezen? Op dit moment kies ik voor een roman met een moraal. Een smaakvolle novelle, die mij mee op reis neemt in een tijd dat reizen een utopie is. Een reis die mij doet thuiskomen. Terwijl ik al lezend, vanuit huis op reis ga.

Eddy

PS. Mijn nieuwste ebook is zo’n korte non-fictieve novelle. Wil jij al reizend door de tijd beter worden in copywriting? Check dan even https://eddyboom.nl/succes-met-je-slogan/