Waarom de wet van aantrekking mij niet aantrekt.

Je kent ‘m wel. Die veelbesproken theorie dat alles wat aandacht krijgt groeit. En dat we – als we meer voorspoed willen – we al onze aandacht moeten storten op dat waar we meer van willen. Positiviteit in dit geval.

Maar zo werkt het naar mijn idee niet. Ook niet volgens meneer Stoa trouwens. Die 300 jaar voor Christus het stoicisme tot leven bracht.

Deze filosofie vertelt ons dat we vaak het tegenovergestelde in gang moeten zetten van datgene waar we naar verlangen:

Wil je werken aan vitaliteit? Pak dan die vieze autosleutels van je oom van tafel. Of de telefoon van je moeder. Weerstand maakt weerbaar.

Wil je het warmer krijgen? Zwem dan eens in een ijsbad waardoor je doorbloeding op gang komt.

Wil je dankbaarder worden voor je partner? Visualiseer je dan eens dat diegene er niet meer is.

Wil je meer van je eten genieten? Doe dan alsof je dat na vandaag nooit meer mag eten.

Vanuit die gedachte leer ik ook mijn klanten naar tekst te kijken. Ik zeg ze dat ze beter veel kunnen schrijven, als ze tenminste tot een korte krachtige tekst willen komen.

En dat je één onderwerp moet kiezen waarover je gaat schrijven. Maar dat je – om te kunnen kiezen – juist eerst belachelijk veel keuzeopties moet verzinnen. En dat goede keuzes maken gaat over alles wat je niet kiest.

Dus nee. Geen wet van aantrekking voor mij. Ik verwelkom liever wat ik niet wil, zodat ik comfortabel word met het oncomfortabele.

Want wie geluk kan vinden in ongeluk, maakt vreugde geen kwestie van geluk.

Salud,
Eddy