Vroeger hadden we drie zenders. Daarna kregen we 1000 zenders, Netflix, YouTube en alle andere diensten.
Vroeger zette we een plaat op. Daarna hadden we Spotify, Apple Music, en als je wilde nog steeds gewoon die lp.
Vroeger gingen we naar Tennis. Daarna hadden we OneFit met honderden sportscholen, een app en sinds Corona een berging vol dumbells.
Het gaf ons vrijheid. Meer mogelijkheden. Zeggenschap. Controle. Keuzes om ons leven, ons leven te maken.
🕊
Maar daarmee werd het ook onze verantwoordelijkheid. Ons pakkie an. En niet langer die van de gemeente, overheid of verzekering hoe we onze tijd zouden besteden. We moesten ‘zelf maar uitzoeken’ hoe we het indeelden. En daarmee hoe en of we gelukkig werden.
Zo gingen we van een simpel leven met weinig vrijheid naar een ingewikkeld leven met veel verantwoordelijkheid. Van weinig keus naar veel keus.
Sinds kort heeft dit verhaal een derde hoofdstuk gekregen waarin we – als we niet uitkijken – helemaal niet meer hoeven te kiezen.
Want niet wie wij kiezen te volgen bepaalt welke content we zien, maar ons onbewuste scroll gedrag. Niet wat ons lichaam aangeeft, maar wat we vorige keer ook aten bepaalt onze volgende thuisbezorgd maaltijd. En maps kiest voor ons niet meer de mooiste route, maar de route die het meest brandstof of tijd bespaard.
Dus welke keuze maak jij in een wereld die steeds meer voor ons gaat kiezen?
Salut,
Eddy
