De meeste van mijn angsten verliezen hun bestaan zodra ik stop er woorden aan te geven.

Hoe meer ik durf te zakken in pijnlijke gevoelens, hoe meer ik deze gevoelens overstijg.

Het niet willen uiten van een negatief gevoel is ook een deel van mijn gevoel. En dat gevoel het grotere deel is, dan ben ik trouwer aan mijzelf door dat gevoel niet te uiten.

Als ik de kleine dingen goed regel, dan regelen de grote dingen zichzelf.

In tegenstelling tot waardering, vraagt liefde niks terug.

Ik kan mijn relatie, reputatie of creatie verliezen. Maar als ik niet vanuit mijn waarheid leef, verlies ik alles.

###

I was not running away into something.

This time,
I was running into myself.

Met mijn blik op de ondergaande zon blik ik terug. Voorzichtig. In een strandstoel, op een zandbank en een beetje uit de wind.

Terug op een donkere nacht. Met het avondlicht op mijn gezicht. Een dark night of the soul die zo’n honderd dagen geleden begon.

Dagen waarin ik naar binnen ging en daarover niets naar buiten bracht. Want, wist ik… the only way out was in.

Deze blog – en de inzichten – zijn de vruchten die ik heb opgeraapt nadat het leven mij vroeg om te gronden waardoor ik weer kon aarden.

A bright day,
After a dark night.

Salud,
Eddy