Waarom maken gelukkige westerlingen een einde aan hun leven? En waarom trekken wij de stekker er eerder uit dan in de meeste derde wereldlanden? True story…
Waarschijnlijk omdat we geluk soms verwarren met het creëren van betekenis. Een leven met betekenis maakt ons gelukkiger dan geluk. Maar hoe ervaren we betekenis?
We besteden veel tijd aan persoonlijke ontwikkeling, maar maken het zo persoonlijk dat we vergeten te ontwikkelen. Zelfrealisatie is vaak gericht op het individualisme. Terwijl betekenis juist ontstaat door bij te dragen aan het grotere geheel.
Want onderzoek toont aan dat een leven met betekenis een leven is vol connectie. Met elkaar, en met een hogere orde.
Stel…
Dat je op een heldere corona nacht omhoog kijkt, en inziet dat je een onderdeel bent van die hele kosmos. Hoeveel draait het dan nog om jouw ‘ikje’? En als jij een geheel vormt met je omgeving, en daarmee je omgeving bent. Hoe ga je dan met die omgeving om?
Dus overstijg je ‘zelf’ af en toe. Letterlijk. Kijk omhoog, en zie je bijdrage.
Want niemand verliest zijn zelf als hij omhoog kijkt, en zichzelf verliest in het grotere geheel.
High five,
Eddy
