Aardig doen is aardig dom.

Tot voorheen zong ik alleen onder de douche. En ik ben niet de enige. Het schijnt dat niet alleen de ontspanning bijdraagt aan die opmerkelijke liederen. Het brein schijnt te reageren op de akoestiek van de cabine. Je hoort jezelf harder en voller. Dat geeft zelfvertrouwen, en daardoor wil je zingen. En…. Weer terug naar mijn betoog.

Want wat ik wou zeggen is dat ik nu ook buiten die cabine zing of neurie. In een volle metro bijvoorbeeld. Oké niet altijd, maar de rem is er wel af. Hoe dat komt?

Ik moet denken aan een gesprek dat ik laatst met een klant voerde. ‘Wat doe jij in jouw woonkamer als niemand kijkt?’ Vroeg ik hem. Uiteraard mocht ik die vraag daarna ook aan mezelf stellen. Want te vaak is ‘de ander’ de reden dat we niet doen wat we willen doen. En dat gaat verder dan ‘muse onder de douche’.

Soms komt het hier op neer:
“Social People undermine Soul Purpose.”

En dat zuigt. Niet voor niets is de nummer 1 spijtbetuiging van mensen op hun sterfbed dat ze het leven van een ander hebben geleid. Wees dus ns aardig voor jezelf ipv voor je matties. En stel jezelf eens de vraag: wat doe ik als niemand kijkt? En doe dat dan eens als mensen wel kijken. Ok. Point taken. Er zijn uitzonderingen.

En schrijf het op. Want de slechtste plek om een verlangen te bewaren dat is in je hoofd. En als je er geen woorden voor hebt, dan zet ik mijn zinnen er op. Goed verhaal toch?

Eddy